Mistrz i Małgorzata

Nienormalność! Cóż to za okrutne słowo, którym ludzie nauki straszyli i nadal straszą każdego, kto jeszcze nie porzucił nikłej nadziei na znalezienie w świecie czegoś innego niż nieubłagana statystyka i „żelazna konieczność”! Każdy, kto usiłuje spojrzeć na życie inaczej, niż wymaga tego współczesny światopogląd, może i powinien oczekiwać, że zaliczą go w poczet ludzi nienormalnych. Zaliczą – to jeszcze nic, można być nawet dumnym z tego wyróżnienia! Całe nieszczęście polega na tym, że nikt, dosłownie nikt z obecnie żyjących, nie jest w stanie długo pielęgnować myśli o możliwości odmiennego patrzenia na świat. Za każdym razem, kiedy komuś przychodzi do głowy, że współczesne prawdy są jedynie prawdami jednej epoki i że nasze „przekonania” mogą być równie fałszywe, co przekonania naszych przodków – zaczyna mu się wydawać, że zboczył na manowce i zmierza wprost w ramiona szaleństwa.

Lew Szestow
http://www.teatr-polski.pl/index.php?s=3